در گروه غذاهای خشک کشمش تیزابی خرمایی میوه هایی است که با قرار دادن خوشه های انگور در معرض آفتاب به دست می آیند تا زمانی که بیشترین مقدار آب از میوه خارج شود.
در طول سال ها، آنها به خواص تغذیه ای متعدد خود احترام گذاشته اند، همان ویژگی هایی که به آنها اجازه داده است تا به امروز خود را به عنوان بخشی از رژیم غذایی منظم انسان ها قرار دهند.
از زمان های قدیم برای اهداف درمانی مختلف، به عنوان مکملی برای کاهش تب، کاهش بیماری های معده و بهبود دامنه توجه استفاده می شده است.
به لطف پیشرفت های علم، تجزیه و تحلیل ترکیب فیزیکی شیمیایی آنها امکان پذیر شده است تا به وضوح مشخص شود که مزایای تغذیه ای آنها چیست.
در بین جنبه های مختلفی که مورد مطالعه قرار گرفته است، ظرفیت آنتی اکسیدانی بدون شک یکی از با ارزش ترین ها است، زیرا سطح آن به دلیل خشک شدن در آفتاب افزایش می یابد.
از این نظر، مطالعه ای که در سال 2004 توسط وو و همکاران انجام شد، فعالیت آنتی اکسیدانی میوه ها و سبزیجات مختلف را با هم مقایسه کرد و مشخص کرد که کشمش دارای سطوح بالاتری از این ویژگی همراه با میوه های قرمز رنگ مانند زغال اخته یا توت فرنگی است.
از سوی دیگر، نشان داده شده است که مصرف منظم کشمش سطح کلسترول بد خون (LDL) را کاهش می دهد، همانطور که در مطالعه ای با گروهی از داوطلبان که دوزهای متفاوتی از کشمش دریافت کردند، مشاهده شد.
افرادی که مقدار بیشتری را برای یک دوره چهار هفته ای مصرف کردند به طور قابل توجهی سطح LDL در خون را کاهش دادند که به یک اثر محافظتی قلبی عروقی ترجمه می شود (بارنز جی.، 2011).
با توجه به محتوای فیبر آن مشخص شده است که انگور منبع خوبی از الیگوساکاریدهای میوه است که با استفاده از غذا برای فلور روده، اثر پری بیوتیکی دارد و به تکثیر آنها و عملکرد سالم گوارشی کمک می کند و باعث جذب بهتر غذا می شود. .
بدون دیدگاه