کاشی و سرامیک بهرنگ دار دارای سطحی پوشیده از لایه ای از شیشه رنگی هستند که به آن ویژگی های زیبایی (رنگ، درخشش، تزیین، سایه ها و غیره) و فنی (سختی، نفوذناپذیری و غیره) می دهد.
همه این ویژگی ها، چه فنی و چه از نظر زیبایی، به نوع مینا بستگی دارد و می تواند بسیار متفاوت باشد. از سوی دیگر، کاشی‌های بدون لعاب، ساختاری همگن و ظاهری یکسان در تمام ضخامت خود دارند.
به طور کلی، آنها بدون تزئین و نقش و نگار هستند.پرس و کشیدن دو روش شکل دادن به کاشی و سرامیک هستند. کاشی های فشرده از خمیری به دست می آیند که پس از عملیات حرارتی مناسب به حالت پودری با دانه بندی و رطوبت منظم تبدیل می شود.
این پودر به سلول های پرس فشار قوی وارد می شود تا پس از فشرده سازی، کاشی هایی با فرمت های مورد نظر به دست آید.
کاشی های کشیده شده از خمیر پلاستیکی تهیه می شود که از مخلوط کردن مواد اولیه تهیه می شود و با عبور از سوراخ مخصوصی به نام قالب شکل مورد نظر را می گیرد.
بسته به مواد مورد استفاده، تکیه گاه کاشی را می توان رنگی کرد (از سفید تا قهوه ای مایل به قرمز، با یک سری کامل سایه های میانی).
برای برخی از کاشی های بدون لعاب، رنگ های متنوعی با افزودن رنگدانه های رنگی به دست می آید.کاشی های فشرده تک لعاب (تکنولوژی که نیاز به یک پخت دارد: تکیه گاه و لعاب)
به این کاشی ها تک پخته یا قرمز تک پخته ( تکیه گاه رنگی ) و به اصطلاح کاشی ریز متخلخل ( تکیه گاه متخلخل ) می گویند.
علاوه بر روش سنتی میناکاری، دو روش خاص دیگر نیز وجود دارد.
میناکاری تحت فشار که شامل فشار دادن مینا به صورت پودر و تکیه گاه (همچنین به صورت پودر) به صورت همزمان است و میناکاری روی پایه رشته ای. با استفاده از لعاب های دانه ای خاص روی تکیه گاه رشته ای به دست می آید.
بدون دیدگاه