استفاده پزشکان از دستکش محافظ

در مطالعه ما، دستکش های محافظ بیشتر توسط پزشکان استفاده شد.

شاید این به دلیل تعداد کمتری از شرایط مشاهده شده باشد که در آن پزشکان مجبور به پوشیدن دستکش های محافظ در مقایسه با پرستاران بودند.

این حدس ممکن است توسط نتایج تجزیه و تحلیل تک متغیره دستکش جراحی پودری اجرا شده برای آزمایش ارتباط بین استفاده از دستکش های محافظ و بار کاری متفاوت تأیید یا رد شود.

یک رابطه معکوس بین تعداد شرایطی که نیاز به استفاده از دستکش در هر واحد مشاهده است و سطح انطباق با آن الزام ذکر شد.

سطح انطباق با الزام به استفاده از روش های بهداشتی مناسب را می توان دستکش جراحی ضد ویروس با نظارت دقیق تر اعمال شده توسط رئیس بخش بیمارستان، پرستاران بخش و تیم های کنترل عفونت بهبود بخشید.

حدس اخیر با فراوانی کمتر استفاده از دستکش های محافظ در ساعات کار شبانه، زمانی که پرسنل نظارتی معمولاً غایب بودند، تأیید می شود.

برداشتن دستکش به روش آسپتیک نیز نقش مهمی در به حداقل رساندن انتشار میکروب ها در محیط بیمارستان دارد.

هیچ تحلیل مشابهی را نمی توان در ادبیات قابل دسترس یافت. مطالعه حاضر نشان می دهد که پرسنل پزشکی به طور متوسط ​​برای پیروی از عادات صحیح در مورد برداشتن ایمن دستکش آموزش دیده اند.

در بین پرستاران، در 28.5 درصد موارد، اقدامات دستکش جراحی اپی پرفکت مناسب اعمال شد. نتایج بهتری در گروه پزشکان مشاهده شد (میانگین 77.6%).

یک مشکل جدی استفاده مکرر از همان دستکش برای تماس با تعدادی از بیماران متوالی است.

این عمل اشتباه را در تضمین محافظت در برابر عفونت ها افزایش می دهد – محافظت فقط از کارگر، اما نه از بیمار. حجم کار بیش از حد مطمئناً باعث استفاده چندگانه از دستکش یکبار مصرف یا عدم استفاده از دستکش شده است.

به نظر نمی‌رسد که تأمین مالی ناکافی بیمارستان‌ها که توسط دستکش جراحی حریر رسانه‌ها پیشنهاد می‌شود، در این زمینه نقشی داشته باشد.

کارگران معاینه شده بیمارستان ها در دسترس بودن کافی حفاظت فردی را تایید کردند

تجهیزات. با این حال، آنها کیفیت پایین دستکش ها و موارد تحریک پوستی و آلرژی مرتبط با استفاده از آنها را برجسته می کنند.

کارکنان مدیریتی واحدهای بهداشتی و درمانی باید نه تنها به در دسترس بودن کافی تجهیزات حفاظت فردی، بلکه به کیفیت آن نیز توجه ویژه ای داشته باشند.